Według agencji ratingowej Standard & Poor ceny domów w USA w lipcu osiągnęły wzrost rzędu 19,7% r/r, miesiąc wcześniej wzrost wynosił 18,7% (co daje czwarty z kolei, rekordowy odczyt). Niemal identycznie mają się ceny nieruchomości w 20 największych miastach kraju. Na wykresie sytuacja wygląda następująco:
Źródło: https://fred.stlouisfed.org/series/CSUSHPINSA
Grafika ta jest o tyle zatrważająca, że wielu odbiorcom przywodzi na myśl bańkę na nieruchomościach z 2006-2008 roku. Obecnie przecież ceny zdają się być już daleko powyżej tamtych poziomów. „Zdają się” to dobre określenie – podczas gdy wielu patrzy jedynie na wykres cen nominalnych, warto również spojrzeć na ceny skorygowane o inflację:
Źródło: https://inflationdata.com/articles/inflation-adjusted-prices/inflation-adjusted-housing-prices/
W prostych słowach: gdyby pominie się inflację (czyli wzrost cen wszystkich dobór na rynku, w tym płac) okazuje się, że ceny nieruchomości wcale nie galopują w tak zawrotnym tempie. Czerwona linia na wykresie pokazuje, że gdybyś kupił dom w USA w 2006 roku, to najpierw odniósłbyś dotkliwą stratę (niezrealizowaną) i dopiero dzisiaj byłbyś gdzieś na poziomie ceny zakupu. Cena Twojego domu oczywiście urosła nominalnie, ale urosło też i WSZYSTKO inne.
Podobnie sytuacja ma się w Polsce, polecam sprawdzić np. tutaj: https://www.3qq.pl/czy-na-rynku-nieruchomosci-mamy-juz-banke-o-nieruchomosciach-i-inflacji-slow-kilka/
Ciężko polemizować z faktem, że nawet po urealnieniu cen o czynnik inflacji, mamy od kilku lat do czynienia z systematycznym trendem wzrostowym. Co na te
