Cena ropy WTI osiągnęła szczyt notowań w marcu i czerwcu 2022 roku (2 i 6 miesięcy po górce na S&P500). Następnie mieliśmy spadek aż do grudnia 2022 roku do bocznego kanału w przedziale 72-80 USD, który to przedział utrzymywał się aż do chwili obecnej.
Cena ropy w mijającym tygodniu gwałtownie wyłamała się w dół z wspomnianego kanału spadając aż do poziomu 66 USD za baryłkę (intraday i 66,7 USD na zamknięciu notowań).
W.8 Cena ropy WTI do dnia 17.03.2023 r. (pierwszy kontrakt).
Źródło: opracowanie własne, stooq.pl
Oczywiście bezpośrednią przyczyną spadku były zawirowania na rynkach finansowych w związku z upadkiem kilku banków regionalnych w USA, a także przeniesienie się kryzysu do Europy. Ale w średnim terminie inwestorzy mogą obawiać się dalszego spowolnienia gospodarczego, a kryzys w sektorze bankowym jest jednym z objawów kończącego się cyklu ekspansji w związku z coraz wyższymi stopami procentowymi.
W każdej recesji popyt na ropę ma prawo spaść, co znajduje automatyczne odzwierciedlenie w notowaniach ropy naftowej. Dla przykładu globalny popyt na ropę spadł w 2020 roku (podczas pandemii) o około 20 mln baryłek dziennie (około 20%), ale z oczywistych względów nie był to standardowy cykl (za tak duży spadek odpowiedzialne są głównie lockdowny). Bardziej adekwatne są lata 2008-2009 i 2001-2002. W latach 2008-2009 globalny popyt spadł o około 5 mln baryłek dziennie (spadek o 5,6%), a podczas recesji w 2001-2002 roku około 3 mln baryłek (spadek o 3,4%). Podczas recesji cena ropy bez większego problemu może spaść nawet o 50% i więcej. Oczywiście taki spadek popytu znajdzie odzwierciedlenie w spadku podaży, czy to w formie naturalnej (stopniowe wyłącznie produkcji o najwyższym koszcie wytworzenia, np. produkcji z łupków), ale w największym stopniu dostosowanie podaży nastąpi przez zmniejszenie produkcji przez kraje OPEC+.
Jeżeli spadki z poziomów >120 USD zaliczymy do korekty cen związanej z obecnym dokończeniem cyklu, to dalsze ewentualne spadki mogłyby być ograniczone do poziomów między 50 a 60 USD dla ropy WTI (ponad 50% spadek od górki). Taki spadek cen ropy miałby miejsce jednocześnie z dokończeniem globalnego cyklu koniunkturalnego, w tym także w gospodarce amerykańskiej (co może się wydarzyć pewnie między 2H 2023 a 1H 2024).
Jak zawsze głównym wyznacznikiem ceny ropy naftowej jest bilans popytu i podaży. Co może być jeszcze istotne w tym zakresie w obecnym cyklu? Z pewnością popyt z Chin (słynne otwarcie się tamtejszej gospodarki), wielkość podaży ropy z Rosji (w związku z sankcjami), oraz odroczony popyt związany z odbudową zapasów strategicznych przez rząd amerykański.
W przypadku podaży ropy z Rosji można oczekiwać jej spadku w związku z sankcjami Unii Europejskiej, ale do tej pory to się jeszcze nie wydarzyło, mimo że większość analiz wskazuje na taki spadek. Innymi słowy Rosjanie radzą sobie z sankcjami umiejętnie je omijając, ale trzeba też przyznać, że nie brakuje chętnych na ropę rosyjską po niższych cenach. Przykładowo Indie, które przed wojną praktycznie w ogóle nie importowały ropy rosyjskiej, obecnie importują ponad 1,5 mln baryłek dziennie. Poniży wykres przedstawia podaż rosyjskiej ropy (i ekwiwalentów) wraz z prognozą do końca 2024 roku.
W.9 Rosja: podaż ropy i ekwiwalentów w mln baryłek dziennie (prognoza EIA).
Źródło: opracowanie własne, EIA (Energy Information Agency)
Na wykresie widzimy spadek podaży na początku 2022 roku bezpośrednio po wybuchu wojny, ale Rosjanom udało się szybko odbudować export. Obecnie EIA prognozuje spory spadek (ponad 1 mln baryłek) podaży rosyjskiej ropy w związku z kolejnymi sankcjami, ale czy to się wydarzy i w jakim stopniu musimy pewnie poczekać do drugiego kwartału. Niemniej brak spadku podaży ropy rosyjskiej jest czynnikiem „pchającym” globalne ceny w dół (większa podaż niż zakładał dotychczas rynek).
W przypadku otwierania się gospodarki chińskiej powinniśmy zobaczyć większy popyt z tego kraju, a także generalnie krajów z Azji. Ten efekt powinno być bardziej widać w 2H 2023 roku. Poniższy wykres przedstawia konsumpcję (popyt) na ropę i ekwiwalenty w Chinach łącznie z prognozą EIA do końca 2024 roku (w oparciu o dane miesięczne).
W.10 Chiny: popyt na ropę i ekwiwalenty w mln baryłek dziennie (łącznie z prognozą EIA).
Źródło: opracowanie własne, EIA (Energy Information Agency)
Oczywiście wraz ze wzrostem gospodarki chińskiej rośnie też popyt na ropę. Dodatkowo miesięczne zmiany mają też charakter sezonowy, dlatego lepiej widać rosnący popyt w związku z otwarciem gospodarki na kolejnym wykresie, który przedstawia wielkość popytu w kolejnych latach kalendarzowych. I rzeczywiście większy popyt (względem poprzednich lat) widać wyraźniej w prognozie od drugiego kwartału br. Przykładowo w lipcu br. popyt ma być około 1 mln baryłek większy niż w 2022 roku. Podsumowując, otwieranie się chińskiej gospodarki zwiększy popyt na ropę generalnie od drugiego kwartału br., chociaż ten wzrost nie powinnien przekroczyć 1 mln baryłek dziennie w porównaniu do ubiegłego roku. Czyli popyt z Chin ma wzrosnąć mniej więcej tyle ile ma spaść export ropy rosyjskiej. Jeżeli Rosjanom uda się ominąć sankcje, to brak spadku podaży ropy rosyjskiej wyrównałby wzrost popytu z Chin.
W.11 Chiny: sezonowość popytu na ropę (i ekwiwalenty) w mln baryłek dziennie (łącznie z prognozą EIA).
Źródło: opracowanie własne, EIA (Energy Information Agency)
Kolejnym czynnikiem, który może w jakimś stopniu złagodzić spadki cen ropy jest odroczony popyt związany z nieuniknioną odbudową amerykańskich zapasów strategicznych. Administracja amerykańska w celu przeciwdziałania wzrostom cen ropy rozpoczęła wyprzedaż strategicznych rezerw począwszy od września 2021 roku (sprzedaż zakończyła się w styczniu 2023 roku). Poniższy wykres przedstawia poziom zapasów ropy w USA (wliczając SPR). Od lipca 2020 roku do grudnia 2022 roku zapasy spadły o 540 mln baryłek.
W.12 USA: zapasy ropy i ekwiwalentów w mln baryłek (wliczając SPR, rezerwy strategiczne).
Źródło: opracowanie własne, EIA (Energy Information Agency)
Ale jeżeli spojrzymy na zapasy strategiczne i pozostałe (czyli prywatne), to zobaczymy, że za spadek zapasów w USA od początku 2020 roku praktycznie odpowiedzialny jest jedynie spadek zapasów strategicznych. Pokazujemy to na kolejnym wykresie.
W.13 USA: zapasy ropy w podziale na strategiczne i pozostałe.
Źródło: opracowanie własne, EIA (Energy Information Agency)
Zapasy niestrategiczne, po wzroście od początku br. są praktycznie na takim samym poziomie jak na początku 2020 roku. Kolejny wykres przedstawia tygodniową zmianę zapasów ropy i pozostałych produktów petrochemicznych (w tym zapasów strategicznych). Od momentu zakończenia wyprzedaży zapasów strategicznych (pierwszy tydzień br.) zaczęły istotnie rosnąć pozostałe zapasy.
W.14 Tygodniowa zmiana zapasów ropy i produktów ropopochodnych w USA w mln baryłek.
Źródło: opracowanie własne, EIA (Energy Information Agency)
Obecny poziom zapasów całkowitych w USA pozostaje zdecydowanie poniżej średniej 5-letniej, w tym także poniżej poziomu z zeszłego roku. Sezonowość poziomu zapasów przedstawiamy na kolejnym wykresie.
W.15 USA: sezonowość poziomu całkowitych zapasów ropy i produktów ropopochodnych w mln baryłek dziennie.
Źródło: opracowanie własne, EIA (Energy Information Agency)
Niski poziom zapasów oznacza większy popyt na ropę w następnych miesiącach (o ile tylko administracja amerykańska zdecyduje się na odbudowę poziomu zapasów strategicznych). Aby zapasy strategiczne mogły wrócić do maksymalnego historycznego poziomu (ponad 720 mln baryłek) oznacza to popyt rzędu 1 mln baryłek dziennie przez cały rok (do zakupu byłoby około 360
Podsumowując, jeżeli globalna gospodarka, w tym USA miałyby wejść w recesję w dalszej części 2023 roku, to globalny spadek popytu może spokojnie przeważyć dodatkowy popyt z Chin, czy nawet ewentualną odbudowę zapasów strategicznych ropy w USA. Jednocześnie podaż ropy z Rosji cały czas pozostaje na wysokim poziomie (sankcje przynajmniej na dzisiaj nie działają). W głównym scenariuszu spadek cen ropy WTI mógłby osiągnąć poziom pomiędzy 50 a 60 USD (na dołku ewentualnej recesji, a spadek ceny ropy od górki cyklu wyniósłby ponad 50%).
Ale kolejny cykl ekspansji (czyli bardziej rok 2024 i kolejne lata) może przynieść spore wzrosty cen surowców, ponieważ nie będzie wystarczającej podaży (przy mocno rosnącym popycie) w związku z niedoinwestowaniem całej branży. Wtedy cena ropy mogłaby wzrosnąć nawet na nowe historyczne górki (powyżej 150 USD).
Komentarze
Sortuj według: Najistotniejsze
Nie ma jeszcze komentarzy. Skomentuj jako pierwszy i rozpocznij dyskusję