Z pewnością nie raz zastanawiałeś się skąd na wykresie silne, wręcz nienaturalne świece, które swoją rozpiętością przekraczają nawet 150 pipsów? Odpowiedź może wydawać się prosta: to moment publikacji danych makro, który jak się okazuje służy w większości do księgowania poziomów Fibonacciego z chirurgiczną precyzją, sięgającą niekiedy kilku pipsów.
Chcąc wyszukiwać tego typu układy na wykresach, pierwszą czynnością jaką powinniśmy wykonać jest dokładny przegląd kalendarza ekonomicznego, który informuje nas o konkretnych godzinach oraz odczytanie poszczególnych publikacji makroekonomicznych. Z punktu widzenia aktywnego daytradera szczególnie będą nas interesowały następujące godziny:
10:30 – publikacje z Wielkiej Brytanii,
11:00 – publikacje ze Strefy Euro,
14:30 – najważniejsze odczyty ze Stanów Zjednoczonych oraz Kanady,
20:00 – FOMC oraz decyzja w sprawie stóp procentowych.
Znając prawdopodobny timing wystąpienia układu typu markowanie ceny, z góry możemy określić szacowany zasięg oraz swobodny obszar techniczny, który wyznaczany jest najczęściej za pomocą odpowiednich narzędzi i mierzeń Fibonacciego.
Zacznijmy jednak od samego początku, od definicji sztucznego popytu/sztucznej podaży, który to obrazuje nam jeden z modeli wykończenia układu harmonicznego. Zjawisko to oparte jest na charakterystycznym, dla wielu inwestorów wręcz agresywnym, zachowaniu kursu podczas dojścia do poziomu zwrotnego (w strukturach harmonicznych punkt D).
Wygląd świecy markującej jest bardzo specyficzny (szczególnie w tym kontekście rynkowym) i mylący dla wielu traderów.
Główne cechy formacji markujących:
- Wysoki, silny korpus.
- Brak cienia lub cień bardzo niewielki.
- Dynamiczne silne podejście z dużym impetem – mylące dla wielu traderów, ponieważ charakterystyczne dla świecy wybijają
- Szybka ś
- Wyraźny zwrot i reakcja w obszarze wsparcia/oporu (poziomu Fibonacciego).
Mając świadomość, że zdecydowana większość traderów FX to wzrokowcy, prześledzimy ostatni wariant rynkowy, który niemalże książkowo wypełnił technikę na EURUSD w dniu 28 października 2015. O godzinie 19:00 tego dnia miało miejsce posiedzenie Federalnego Komitetu do Spraw Operacji Otwartego rynku (ang. Federal Open Market Committee, w skrócie FOMC), na którym poznaliśmy decyzję odnośnie stóp procentowych w Stanach Zjednoczonych.
Pierwsze, co wykonujemy w tego typu sytuacjach, to odpowiedni pomiar techniczny danej pary walutowej, na której może wystąpić konkretny ruch na stosunkowo wysokim interwale czasowym. W ten sposób jesteśmy w stanie określić oraz wstępnie oszacować możliwy zasięg wybicia oraz zakres ruchu, jaki może się pojawić na rynku.
Zgodnie z metodologią Fibonacciego, którą w skrócie określamy fala-fibo, pomierzyliśmy cały wyraźny impuls wzrostowy trwający od 20 lipca do 24 sierpnia 2015.
Głównym katalizatorem fundamentalnym w tym konkretnym przypadku była godzina 19:00 oraz posiedzenie FOMC.
WYKRES 1. EURUSD, 28.10.2015, interwał D1
WYKRES 1 w dokładny sposób przedstawia zachowanie ceny na wysokości dwóch, stosunkowo głębokich, wewnętrznych poziomów Fibonacciego: 78,6% oraz 88,6%. Elementem wspólnym tego motywu technicznego jest zbliżony kształt świecy dochodzącej do konkretnego poziomu fibo (czerwone ramki na wykresie).
Schodząc na nieco niższy interwał czasowy – H4, możemy zaobserwować wyraźne zrzucenie ceny na jednej świecy (sztuczną podaż), która wybiła tego dnia dzienne minima na EURUSD. Moment okazał się nieprzypadkowy, gdyż wszystko rozegrało się w godzinach wieczornych polskiego czasu, kiedy rozpoczęło się posiedzenie w sprawie stóp procentowych za oceanem.
WYKRES 2. EURUSD, 28.10.2015, interwał H4
Silna świeca podażowa, której rozpiętość sięgała blisko 200 pipsów (!), zatrzymała się z dokładnością kilku pipsów na wewnętrznym zniesieniu Fibonacciego 88,6%. Przypadek, czy ukryta geometria rynku?
Pojawia się zatem zasadnicze pytanie: jak mogę na tym zarobić? Jak rozegrać taki układ i czy warto łapać ten spadający nóż?
Względnie bezpiecznym rozwiązaniem, które od długiego czasu praktykujemy, jest wykorzystanie zlecenia oczekującego, które ustawiamy na rynku z dwóch powodów:
- Znamy statystykę tych setupów i wiemy, że rynek daje drugą szansę w 60 procentach przypadków
- Otwierając pozycję za pomocą buy limit (lub sell limit), uzyskujemy zazwyczaj bardzo korzystny stosunek zysku do ryzyka, często przekraczający RR 3 do 1.
WYKRES 3. EURUSD, 28.10.2015, interwał H1
Zgodnie z wcześniejszymi założeniami, rynek przetestował wewnętrzne mierzenie Fibonacciego 88,6% po raz kolejny – tworząc formację lokalnego podwójnego dna, po czym wyraźnie zareagował w kolejnych godzinach.
W opisanym przypadku wystarczył stop loss nieprzekraczający kilkunastu pipsów, który powinien być ustawiony poniżej silnej czarnej świecy podażowej. Matematyczny stosunek zysku do ryzyka w pierwszym wariancie przekroczył aż 7 do 1. Zgodnie z teorią wynikającą z klasycznej AT, pierwszą zaporę podażową stanowił wcześniej wybity poziom znajdujący się na wysokości 78,6% (take profit 1).
Kolejna bardzo ważna zapora podażowa znajdowała się 70 pipsów wyżej i podobnie jak w wariancie pierwszym, również wynikała z układu ZZB (Zasada Zmiany Biegunów) ~1,1067.
WYKRES 4. EURUSD, 28.10.2015, interwał H1
Silna akcja popytowa doprowadziła kurs do wyznaczonych take profitów (sprawdź żółte obszary na wykresie), w których realny RR przekroczył kolejno 7:1 oraz 10:1.
Do zapamiętania:
- Najważniejsze godziny handlu, które nie powinny cię zaskoczyć w trakcie sesji (10:30; 14:30).
- Wygląd i kształt markowania ceny.
- Motyw wejścia w pozycję wykorzystujący element statystyki (w 60% przypadków rynek testuje strefę reakcji drugi raz) oraz zlecenie oczekujące (buy limit/sell limit).
- Realny stosunek zysku do ryzyka RR powinien przekraczać 3 do 1.
- Odpowiednia liczba transakcji, która generuje końcowy wynik w długim okresie i na odpowiedniej próbie wykonanych trade'ów
Komentarze
Sortuj według: Najistotniejsze
Nie ma jeszcze komentarzy. Skomentuj jako pierwszy i rozpocznij dyskusję