Frank szwajcarski jest to jedna z najważniejszych walut świata. Uznawana jest za uosobienie pewności i stabilności. Każdy z nas słyszał o nim, każdy z nas chciałby na co dzień zarabiać w tym środku płatniczym. W finansach międzynarodowych odgrywa ważną rolę. Rolę, którą podważa prawdopodobnie tylko jeden naród. Naród, dla którego szwajcarska waluta utożsamiania jest nie ze wspomnianą stabilnością, lecz z okrytymi niechlubną sławą kredytami mieszkaniowymi.
Oczywiście mowa tu o naszej rodzimej Polsce i Polakach. Sama historia franka szwajcarskiego jest bez dwóch zdań warta bliższej uwagi. Od tysięcy różnorakich monet, przez silne powiązanie z francuską walutą, aż po środek wymiany gospodarczej posiadający ogromny szacunek i renomę wśród inwestorów. Zapraszam na kolejną lekcję z przedmiotu pt. „Historia walut światowych”.
Odsiecz dla szwajcarskiej gospodarki – nowy/stary frank
Stary frank szwajcarski to waluta, której zainicjowanie miało miejsce w roku 1819. Była to jednak swoistego rodzaju waluta referencyjna. Nie było jego zmaterializowanej wersji. „Pomagał” w przeliczeniach wzajemnych wartości monet i banknotów występujących w obiegu. Wprowadzenia „przelicznika” było musowe w sytuacji występowania kilku tysięcy różnowartościowych monet.
Bezpośrednim czynnikiem, który doprowadził do kolejnych „rewolucji ekonomicznych” była wojna
Zbrojne starcie pomiędzy kantonami protestanckimi a katolickimi zmusiło władze do zwiększenia współzależności w kraju. I tak w roku 1850 wprowadzono franka szwajcarskiego. Co ważne, jedynym upoważnionym organem do emisji tego środka płatniczego był rząd federalny. Kurs wymiany ustalono na takim samym poziomie jak miało to miejsce w przypadku franka helweckiego, czyli 1, 5 franka francuskiego. Frank szwajcarski był silnie powiązany właśnie z frankiem francuskim, z którym funkcjonował równolegle.
********
Komentarze
Sortuj według: Najistotniejsze
Nie ma jeszcze komentarzy. Skomentuj jako pierwszy i rozpocznij dyskusję