Dywersyfikacja ryzyka w inwestowaniu jest aspektem niezwykle istotnym. Oczywiście najczęściej kojarzymy ją z zarządzaniem portfelem i dłuższą perspektywą handlu, podczas gdy w przypadku takiego rynku jak Forex częściej mamy do czynienia z jedną lub najwyżej kilkoma pozycjami w danej chwili, dodatkowo z nastawieniem na krótki termin. Jednak dywersyfikację należałoby rozpatrywać bardziej w kontekście zarządzania kapitałem.
Jakie ryzyko ponosisz na pojedynczej transakcji? Czy ustalasz dzienne, tygodniowe, miesięczne ryzyko? Czy stosujesz dodatkowe ograniczenia w przypadku instrumentów skorelowanych lub par bazujących na tej samej walucie?
Instrumenty powiązane
Powiedzmy, że stosujemy zarządzanie ryzykiem na poziomie 2% kapitału. Jeśli otworzymy na rynku Forex 3 pozycje to łączne ryzyko na rachunku będzie wynosić niecałe 6% (dlaczego nie dokładnie 6%? O tym piszę tutaj). Jeśli będą to pozycje na parach, w których nie powtarzają się waluty składowe ( np.: sell - GBPJPY, buy - EURUSD, buy - AUDCAD) to możemy uznać transakcje za niezależne od siebie. Jeśli jednak otworzymy transakcje na parach gdzie jakaś waluta powtarza się (np.: sell – GBPUSD, buy - USDJPY, sell – EURUSD) to to niecałe 6% zależeć będzie od zachowania się jednej waluty (w tym przypadku USD).
Otwierając pozycję na parach walutowych musimy zdawać sobie sprawę, że nie należy rozpatrywać jej jako jedną pozycję na jednym instrumencie tylko jako dwie przeciwstawne pozycje na dwóch instrumentach. Jeśli sprzedajemy EURUSD to otwieramy krótką pozycję w euro i długą w dolarach. Jeśli otwieramy 2 pozycje na parach powiązanych np. sell – EURUSD i sell – GBPUSD to posiadamy krótkie pozycje na euro i funcie oraz większą długą pozycję na dolarze.
Jeszcze ciekawiej jest kiedy otwieramy 2 pozycje na parach powiązanych, np. sell – EURUSD i buy EURGBP. Jeśli pozycje miały taki sam wolumen to mamy otwartą długą i krótką pozycję na euro, które się niwelują. W tym przypadku mamy otwartą długą pozycję na dolarze i krótką na funcie – czy nie lepiej było po prostu sprzedać GBPUSD?
W podanym wcześniej przykładzie otwieramy trzy pozycje, w których gramy na umocnienie się dolara. Oczywiście wcale nie musi stać się tak, że dolar zachowując się w sposób niepożądany będzie osłabiał się na wszystkich parach, może zdarzyć się tak, że któraś waluta w danym momencie będzie jeszcze słabsza. Jednak w sytuacji, w której na rynek trafią nowe informacje (np. podczas publikacji danych), które spowodują osłabienie się USD to możemy bardzo szybko wylecieć na wszystkich trzech pozycjach. Jeśli otwieramy pozycje na kilku parach związanych z jedną walutą to warto stosować ograniczenia w łącznym ryzyku tych pozycji.
Podobnie dzieje się na skorelowanych ze sobą towarach: złoto i srebro, ropa i gaz… Jeśli mamy otwartą pozycję na złocie, to w przypadku otwarcia pozycji w tym samym kierunku na rynku srebra powinniśmy odpowiednio ograniczyć łączne ryzyko obu pozycji. Jeśli stosujemy zarządzanie ryzykiem na poziomie 2% kapitału możemy np. ustalić, że ryzyko na skorelowanych instrumentach będzie wynosić 3% dla dwóch pozycji, 3,5% dla trzech, 3,75% dla czterech itd. (każda kolejna pozycja będzie dodawać do łącznej puli 2 razy mniejsze ryzyko niż poprzednia). Tak więc jeśli mamy otwartą długą pozycję na złocie z ryzykiem 2% to otwierając długą pozycję na rynku srebra ustalamy jej ryzyko na 1%, lub tak zmniejszamy ryzyko na pierwszej transakcji (przesuwając poziom SL) by łączne ryzyko nie przekraczało 3%.
W przypadku daytradingu ograniczanie ryzyka na powiązanych instrumentach jest tak samo istotne jak w przypadku dłuższej perspektywy handlu. Dywersyfikacja – czyli rozbicie łącznego ryzyka na różne instrumenty, które nie są wysoko skorelowane pozwoli nam ograniczyć wpływ ryzyka wystąpienia niespodziewanych wydarzeń. Każdy trader powinien mieć przed oczyma wykres par frankowych z 15 stycznia zanim zdecyduje się postawić wszystko na jedną kartę.
Komentarze
Sortuj według: Najistotniejsze
Nie ma jeszcze komentarzy. Skomentuj jako pierwszy i rozpocznij dyskusję