Rynek walutowy i stopy procentowej
Złoty w skali minionego tygodnia umocnił się do euro i osłabił względem dolara, kurs EUR/PLN spadł w pobliże 4,26, a USD/PLN zwyżkował do 4,06. Na rynkach bazowych FX kurs EUR/USD zniżkował do 1,05.
Echa jastrzębiej narracji prezesa NBP Adama Glapińskiego, niespodziewana przez ekonomistów nadwyżka na rachunku obrotów bieżących Polski w październiku br. oraz powiększający się dyferencjał stóp procentowych względem strefy euro po czwartej w br. obniżce stóp EBC, to zestaw czynników, który pozwolił utrzymać siłę złotego względem europejskiej waluty. Natomiast wyższy kurs USD/PLN, to efekt globalnej aprecjacji dolara, czego skutkiem na rynkach bazowych był niższy kurs EUR/USD.
Mocniejszy „zielony” był skutkiem nasilających się rynkowych oczekiwań na spowolnienie tempa obniżek stóp Fed w 2025 roku oraz obaw inwestorów względem negatywnego wpływu przyszłych działań administracji D. Trumpa na światową gospodarkę.
Wskazane wyżej przesunięcia notowań nie miały jednak istotnego przełożenia na trendy, EUR/PLN pozostał blisko rozpoczynającej się w pobliżu 4,26 strefy średnioterminowych, technicznych wsparć, USD/PLN znajduje się wyraźnie poniżej tegorocznego szczytu na 4,20, a EUR/USD dzięki odreagowaniu z piątku próbuje zarysować lokalny trend boczny (1,0630-1,0450).
Przedświąteczny tydzień naszpikowany jest istotnymi odczytami makro z rynków bazowych oraz Polski, a wisienką na torcie będzie środowe posiedzenie FOMC, gdzie nowe projekcje makroekonomiczne pozwolą zweryfikować oczekiwania inwestorów dotyczące m. in. możliwego spowolnienia obniżek stóp procentowych w USA. Uwzględniając ostrożny ton ostatnich wypowiedzi członków FOMC ale także spozycjonowanie rynku na silniejszego dolara (w obliczu wygasających w nadchodzący piątek kontraktów terminowych) oczekujemy, że w obecnym tygodniu USD pozostanie mocny, co sprzyjać będzie utrzymaniu kursu USD/PLN powyżej 4,05 i stabilizacji EUR/PLN w strefie 4,26-4,30.
Tydzień na rynkach obligacji skarbowych przyniósł wzrosty rentowności, które w Polsce wyniosły 4-15 pb., w Niemczech 4-13 pb., a w USA 14-25 pb.
Wyraźne stromienie krzywych rentowności na wszystkich ww. rynkach wskazuje, że inwestorzy zakładają spowolnienie tempa obniżek stóp procentowych lub też ich utrzymanie na wysokich poziomach przez dłuższy czas, co wydaje się bliższe w przypadku krajowych SPW. W minionym tygodniu, szczególnie rynki bazowe nie otrzymały sygnałów wspierających taką tezę, EBC zgodnie z oczekiwaniami obniżył stopy procentowe, a przekaz i nowe, obniżone projekcje makroekonomiczne wybrzmiały gołębio. W USA dezinflacja zatrzymała się, jednak tygodniowe dane z rynku pracy były słabe, a główną przyczyną determinującą wzrosty rentowności UST są obawy o proinflacyjną politykę nowej administracji D. Trumpa. W tej ostatniej kwestii dużo opiera się na przypuszczeniach i założeniach. Polskie SPW podążają za rynkami bazowymi, wspierane jastrzębim zwrotem A. Glapińskiego, choć rynek w dalszym ciągu wycenia ok. 100 pb. cięć stóp NBP w 2025 roku, a popyt na rynku pierwotnym jest solidny, co pokazała m. in. ostatnia aukcja.
Obecny tydzień stanowić będzie weryfikację charakteru ostatnich wzrostów rentowności obligacji z rynków bazowych, gdyż w naszej opinii w przypadku papierów niemieckich i tych z USA dotarły już one w okolice poziomów granicznych (Bundy 2,25%, US10YT 4,40%), przy których można kwalifikować je jeszcze jako lokalne korekty. Ewentualne pokonanie ww. poziomów zapewne nie zostałoby bez wpływu na rentowności krajowych SPW, które w takim przypadku mogłyby kierować się w stronę górnych ograniczeń budujących się od grudnia ‘23 trendów bocznych, które to ograniczenie np. dla polskich papierów 10-letnich znajduje się w pobliżu 6%.
Wykres dnia: Wiara inwestorów w silnego dolara utrzymuje się - wielkość długiej pozycji netto na USD względem walut G10 była najwyższa od 10 maja br.
Źródło: Refinitiv
Komentarze
Sortuj według: Najistotniejsze
Nie ma jeszcze komentarzy. Skomentuj jako pierwszy i rozpocznij dyskusję