Nielekko mają eksporterzy wyrobów stalowych i aluminiowych po tym, gdy Donald Trump wprowadził 12 marca br. 25% taryfę celną na import tych produktów do Stanów Zjednoczonych. Kto jest następny w kolejce, zdaje się pytać wielu inwestorów. Na razie ofiarą poza segmentem stalowym/aluminiowym padła jeszcze z identyczną stawką motoryzacja. 2 maja br. do listy dołączą producenci silników, systemów przeniesienia napędu oraz podzespołów elektrycznych. Byłby to kolejny cios taryfowy dla branży automotive.
Miedź w kolejce do ciosu celnego
Zdaniem analityków z obciążeniami celnym powinny się liczyć również firmy z branży biofarmaceutycznej i miedziowej. W drugim przypadku rynki finansowe wyceniają prawdopodobieństwo nałożenia jeszcze w maju specjalnych sektorowych taryf na ok. 60%. Przy czym wielką zagadką pozostaje to, jakie produkty z miedzi miałby stać się przedmiotem 25% daniny importowej.
Źródło: GSGIR
Ryzyko wprowadzenia taryf jest znaczące, ponieważ 25 lutego br. administracja federalna dowodzona przez Trumpa wszczęła dochodzenie w sprawie importu miedzi do Stanów Zjednoczonych na podstawie Sekcji 232 ustawy Trade Expansion (TEA).
Gdyby śledztwo miało przebiegać według normalnego schematu postępowania, to jego rezultaty byłyby znane dopiero pod koniec tego roku, ale do nadzwyczajnego (pospiesznego) trybu działania władz republikańskich rynki finansowe już przywykły. I z tego powodu najczęściej mówi się, że cło sektorowe na miedź wejdzie w życie jeszcze w maju-czerwcu 2025 r.
Pewności, że tak będzie, nie ma. Nie wiadomo, co przyniesie śledztwo w ramach Sekcji 232 TEA. Ale już teraz wyprzedzająco niektórzy przedstawiciele sektora miedziowego (Rio Tinto, Southwire i Trafigura) przekonują, że lepiej nie wprowadzać ceł importowych.
Optymalniejsze ich zdaniem byłoby wdrożenie narzędzi ograniczających eksport ze Stanów Zjednoczonych. Branża zaleca ponadto, żeby wprowadzić ulgi podatkowe dla przedsiębiorstw z sektora, usprawnić proces wydawania pozwoleń na nowe kopalnie i nałożyć cła na import półfabrykatów zawierających miedź.
Notowania miedzi potwornie rozchwiane
Na razie na miedzi obserwujemy potężną zmienność cenową. Od początku roku kurs surowca odnotował solidny dwucyfrowy wzrost (z ok. 4,00 do ok. 5,25 dol./funt). Później, na początku kwietnia, Donald Trump zaserwował lodowaty prysznic taryfowy, który sprowadził notowania miedzi niemal do punktu wyjścia, lecz dalsza część tego miesiąca stała pod znakiem dynamicznego odrabiania strat.
Źródło: TradingEconomics
Ręce z powodu takiego rozwoju sytuacji zacierają zapewne niektórzy inwestorzy operujący w segmencie instrumentów pochodnych na miedź, o ile trafnie odgadli, w którym kierunku będzie poruszał się rynek.
Takie nastawienie nie cechuje zapewne firm wydobywczych i tych, które znajdują się w dalszej części łańcucha tworzenia wartości (przetwórstwo i handel), bo jak w takich warunkach można planować wiarygodnie cokolwiek na dalszą przyszłość.
Kilka dni temu S&P opublikował najnowszy konsensus prognoz dla miedzi. Analitycy tego segmentu surowcowego spodziewają się, że cena metalu będzie minimalnie zwyżkowała. Na koniec br. wyniesie ona 4,27 dol./funt (+0,9% rdr). Można zatem powiedzieć, że niemal się nie zmieni.
Źródło: S&P
Wiosenny cykl miedziowy
O tym, że rynki podlegają cyklom, wiadomo. Uzasadnienia takiego zachowania bywają różne. W sumie to z punktu widzenia inwestora nawet nie jest istotne, dlaczego dane aktywo porusza się tak czy inaczej. Ważne jest to, czy na zmianie wyceny da się zarobić.
Według analityków Seasonax jesteśmy o krok od wejścia w wiosenny cykl miedziowy. Trwa on w okresie od 27 kwietnia do 19 czerwca, a zatem niespełna dwa miesiące. W ciągu ostatnich 15 lat średnia zmiana notowań surowca była ujemna (-4,2%). W tym czasie tylko w dwóch przypadkach kurs miedzi zyskał (2/15, co stanowiło jakieś 13% sumarycznych rezultatów).
W wyniku tego przeważająca reszta epizodów kończyła się spadkami. Wyłączając z nich zyskowne okresy, okazuje się, że przeciętna stopa zwrotu w ciągu wspomnianych kilku tygodni zamknęła się wielkością 5,6% zysku na spadku, przy największym obsunięciu w wysokości 12,6%.
Źródło: Seasonax
Na potrzeby tej analizy przetestowałem to, czy wiosennemu cyklowi miedziowemu podlegały też akcje KGHM. Odpowiedź potwierdza ogólne spostrzeżenie dla surowca. W ciągu minionych 15 lat w 11 przypadkach strategia shortująca oparta na cyklu dawała zarobić (73% przypadków). Przeciętnie w całym okresie kurs akcji miedziowego koncernu tracił: -3,3% (średnia) i -4,7% (mediana). Jednocześnie w okresach spadkowych stopa zwrotu z shortowania spotowego KGHM wyniosła bez względu na to, czy chodziło o średnią czy medianę, 8,6%.
Jak na niespełna dwa miesiące utrzymywania pozycji krótkiej, to zupełnie przyzwoita stopa zwrotu. Zwłaszcza, że w obrocie na Prince Street są notowane kontrakty futures na KGHM, które pozwalają zmultiplikować zyski w porównaniu z rynkiem kasowym.
Źródło: opracowanie własne na podstawie stooq.pl
Czytaj także: Ceny wystrzeliły! Efekty polityki Trumpa są już namacalne
Komentarze
Sortuj według: Najistotniejsze
Nie ma jeszcze komentarzy. Skomentuj jako pierwszy i rozpocznij dyskusję