Fundamentalną przesłanką mojego artykułu dotyczącego „profesjonalnego tracenia pieniędzy na Forex” (czytaj tutaj) było stwierdzenie, że nasz umysł jest wspaniałym i precyzyjnym narzędziem, które jest w stanie dokonać wielkich rzeczy w dowolnej dziedzinie, której się poświęci. Ponadto jest również wystarczająco zdolny, by pomóc nam osiągać zadowalające zyski z inwestowania. Z drugiej strony ma on pewne problemy, by koncentrować się symultanicznie w równie wysokim stopniu na kilku procesach i zasadach.
Zagadnienie to znajduje swe odzwierciedlenie w sytuacji, gdy „programujemy” się na konkretne zadanie, takie jak np. zarabianie na Forex. W takim przypadku umysł zwykle tak bardzo się stara i koncentruje na danym problemie, że okazję do zysku widzi prawie wszędzie (wstęp do overtradingu). Powoduje to, że wówczas druga podstawowa zasada dotycząca zarządzania ryzykiem z konieczności jest kierowana przez „lewą rękę”, przez co siła naszego umysłu nie jest w pełni wykorzystywana. Asymetryczność tych działań jest ukrytym dla naszej samoświadomości faktem, który wywraca praktykę większości traderów.
Wskutek naszego wnioskowania podjęliśmy w pewnym stopniu pozornie paradoksalną próbę modyfikacji hierarchii działań tradera. A więc może lepiej „przestawmy” umysł tak, by główna zasada naszego działania zamykała się w stwierdzeniu: „Otwierając pozycję przede wszystkim upewnij się czy w przypadku jej zamknięcia zleceniem stop loss zrealizowana strata będzie spełniała kryteria profesjonaln
