Rok 2022 był okresem silnego pogorszenia salda obrotów bieżących z zagranicą. Licząc jako cztero-kwartalna suma saldo wynosiło na koniec 3Q 2022 -3,7% PKB wobec -1,4% PKB na koniec 2021 r. Za ten spadek odpowiada saldo obrotów towarowych, które obniżyło się z -1,3% PKB na koniec 2021 r. aż do -3,9% PKB w 3Q 2022, co wynika głównie z pogorszenia terms of trade - deflator importu towarów wyniósł średnio w okresie 1Q–3Q 2022 aż 26,0% r/r, podczas gdy deflator eksportu 20,3% r/r. Do wysokiej inflacji cen importu przyczyniały się wzrosty cen surowców na rynkach światowych oraz słabszy złoty, choć w ostatnim okresie 2022 r. czynniki te zaczęły tracić na sile. Natomiast w cenach stałych sytuacja obrotów handlowych z zagranicą wyglądała lepiej. W 2Q i 3Q 2022 polski eksport towarów i usług (według rachunków narodowych) rósł o 1,9% kw/kw. W wyniku tych zmian eksport netto w 2Q i 3Q 2022 podnosił dynamikę PKB kw/kw. Warto zauważyć, że sankcje nakładane na Rosję i Białoruś skutkowały spadkiem eksportu do tych krajów, aczkolwiek silny wzrost sprzedaży do Ukrainy rekompensował ten wpływ.
W 2023 r. spodziewamy się poprawy salda CA do -2,6% PKB z szacowanego na koniec 2022 r. -3,6% PKB. Czynnikiem wspierającym mniejszy deficyt jest zakładane wygasanie szoku w cenach importowanych do Polski surowców, a także niższe niż w 2022 r. koszty transportu (np. frachtu morskiego). Jednoczenie popyt na zagraniczne towary oraz usługi powinien być mniejszy wobec słabnącego popytu (zakładamy spadek importu w cenach stałych w 2023 r. o 0,8%, po szacowanym wzroście o 6,1% w 2022 r.) Spodziewane na 2023 r. pogorszenie koniunktury na świecie, w tym zwłaszcza w strefie euro, będzie jednak wpływało na słabszy eksport, aczkolwiek prognozujemy jego niewielki wzrost – o 1,2% wobec 4,9% w 2022 r.
Za oczekiwaniami dodatniej dynamiki przemawia poprawa sytuacji w łańcuchach dostaw sprzyjająca realizacji zaległego popytu, kurs złotego powyżej ocenianego przez firmy poziomu opłacalności, mniejsza niepewność dotycząca dostępności surowców energetycznych, a także duża dywersyfikacja towarowa polskich eksporterów. W efekcie wkład eksportu netto do dynamiki PKB w 2023 r. powinien być dodatni. Warto podkreślić, że ryzyka dla stabilności gospodarki i kursu walutowego wynikające z deficytu na rachunku obrotów bieżących są zmniejszane dzięki napływowi netto bezpośrednich inwestycji zagranicznych, który na koniec 3Q 2022 wyniósł 4,5% PKB. Także perspektywy dla inwestycji zagranicznego kapitału w Polsce przedstawiają się optymistycznie, m.in. ze względu na rysujące się tendencje near-shoringu w obawie o funkcjonowanie łańcuchów dostaw po pandemii i wybuchu wojny na Ukrainie.
***Materiał pochodzi z raportu Banku Millenium: Makro i Rynek: balansowanie na granicy recesji, którego pełną zawartość możesz zobaczyć i pobrać klikając w poniższy przycisk:
Komentarze
Sortuj według: Najistotniejsze
Nie ma jeszcze komentarzy. Skomentuj jako pierwszy i rozpocznij dyskusję