Czerwiec nie przyniósł poprawy na globalnych rynkach akcji, kończąc się gorzej dla olbrzymiej większości globalnych indeksów. S&P500 powiększyło tegoroczne straty o kolejnych 8,4%, co jest najsłabszym w tym roku miesięcznym wynikiem poza kwietniem. Skala całkowitej przeceny sprawia, że minione pierwsze półrocze 2022 r. było dla inwestorów akcyjnych najgorszym startem roku od 1962 r.
Powód pozostawał niezmienny - dalszy wzrost oczekiwań co do skali zacieśnienia monetarnego w głównych światowych gospodarkach, wymuszony kolejnymi rekordami inflacji. Kluczowa jest tu polityka FOMC, które pod wpływem kolejnego rekordu inflacji CPI w USA (8,6% r/r, 0,3pp powyżej oczekiwań) podjęło decyzję o podwyżce stóp w czerwcu o 75 pb (wobec wcześniej zakładanych 50 pb) i sugeruje podobną decyzję w lipcu (obecne wyceny długu wskazują, że jest ona właściwie przesądzona). Przejściowy wzrost rentowności amerykańskich obligacji 2-letnich z 2,6% na początku miesiąca do nawet 3,4%, a 10- letnich z 2,9% do 3,5% wywołały potężną falę obaw, tym bardziej, że zwrot w swojej retoryce zrobiło także EBC. W strefie euro, gdzie niemieckie 10-latki, kwotowane na początku czerwca przy rentowności 1,14% były kwotowane w jego trakcie niemal 80 pb wyżej, błyskawicznie rozpoczęła się fragmentacja rynku długu. Nawet oczekiwana umiarkowana skala zacieśnienia wywołała obawy o kraje najbardziej zadłużone, przede wszystkim Włochy, gdzie spadek cen obligacji stał się nieproporcjonalnie wysoki. Negatywnego obrazu pierwszej połowy czerwca dopełniały kontynuujące wzrost ceny ropy – baryłka Brent kosztowała przejściowo 125 USD.
Przecena obligacji i przegrzanie rynku surowców zostały zahamowane przez gwałtowny wzrost obaw recesyjnych, który także nie był pozytywny dla akcji. Obecnie większość rynków dyskontuje w naszej opinii praktycznie w pełni scenariusz nadchodzącej recesji. W pierwszych globalnych gospodarkach rozpocznie się ona zapewne już w 3Q2022, w USA zapewne kwartał później i może trwać przez większość lub całość przyszłego roku. W chwili obecnej absolutnie nie ma jednak dowodów na to, że nawet gdyby do niej doszło, mówilibyśmy o czymś więcej niż o dość łagodnym, cyklicznym spowolnieniu. W najtrudniejszej sytuacji znajduje się Europa. Dokonany w ubiegłym miesiącu szantaż gazowy Rosji jest lokalnie być może najpoważniejszym ryzykiem gospodarczym. W sytuacji całkowitego wstrzymania dostaw przez Moskwę gazu w niektórych krajach UE mogłoby zabraknąć go już na przełomie tego i przyszłego roku, co wymusiłoby poważne ograniczenie aktywności w przemyśle. Polska na tle innych krajów Unii znajduje się w dość bezpiecznej sytuacji. Gaz odpowiada za 16% konsumowanej energii, podobnie jak np. we Francji. W Hiszpanii jest to już 22%, w Niemczech 24%, a we Włoszech 39%. Krajowe magazyny zapełnione są w 97%, podczas gdy średnia unijna to zaledwie 57%.
O ile Europa pozostaje naszym zdaniem nieatrakcyjnym kierunkiem inwestycyjnym, na poziomie globalnym uważamy, że rynki akcji zasługują co najmniej na wyraźną korektę wzrostową, dla której katalizatorem mógłby stać się rozpoczynający się w lipcu sezon wynikowy w USA. Obecne wyceny uzasadnione są m.in. skrajnym pesymizmem wokół rewizji prognoz dotyczących zysków w drugiej połowie roku, podczas gdy utrzymanie dynamik na jednocyfrowych, dodatnich poziomach nie wydaje się wykluczone. Przede wszystkim jednak uważamy, że najbliższe dwa miesiące przyniosą przełom w oczekiwaniach inflacyjnych. Na bardzo ważnym rynku żywności już się on naszym zdaniem dokonał - bardzo dobre plony w Australii, Brazylii czy Rosji zrównoważą zapewne ubytki ukraińskich zbóż, gwałtownie tanieje w Azji olej palmowy, okres spekulacyjnych wzrostów cen wydaje się kończyć. Wiele metali przemysłowych notuje kilkunastomiesięczne minima. Poważnym ryzykiem pozostają ceny ropy, która w scenariuszu silnego ograniczenia produkcji przez Rosję może dalej drożeć. Podtrzymujemy więc opinię, że fundusze surowcowe stanowią wciąż cenny element dywersyfikacji portfela. Jednocześnie nie spodziewamy się, by drugie półrocze w ich wykonaniu było porównywalne do pierwszego, szczególnie gdyby wzrost gospodarczy hamował szybciej od oczekiwań - wówczas najlepszą klasą aktywów okażą się preferowane przez nas obecnie obligacje skarbowe. W scenariuszu hamowania inflacji i wzrostu na świecie jest bardzo prawdopodobne, że dług długoterminowy wyznaczył już dołki cenowe. W przypadku długu zagranicznego jesteśmy negatywnie nastawieni do Europy, także w obszarze high-yield. Spready kredytowe gwałtownie ostatnio wzrosły, ale są daleko od rekordów z ubiegłej dekady, a szok na rynku gazu może prowadzić do wzrostu niewypłacalności przedsiębiorstw. Lepszym wyborem wydają się skarbowe i korporacyjne obligacje amerykańskie.
Po świetnym czerwcu pozostajemy pozytywnie nastawieni do akcji chińskich i azjatyckich, które preferujemy w koszyku rynków wschodzących. W obliczu dalszej przeceny bardzo tani jest rynek polski, ale rekordowy wpływ czynników regulacyjnych i politycznych na
Komentarze
Sortuj według: Najistotniejsze
Nie ma jeszcze komentarzy. Skomentuj jako pierwszy i rozpocznij dyskusję