Miniony tydzień obfitował w wydarzenia korzystne z punktu widzenia wzrostów na rynku złota. Wzrost inflacji CPI w USA, publikacja pesymistycznych prognoz Międzynarodowego Funduszu Walutowego (ang. International Monetary Fund) dla globalnego wzrostu, kryzys energetyczny, potęgujący obawy o scenariusz stagflacji – w zasadzie nic nie wskazywało, że ubiegły tydzień cena złota zakończy w okolicach 1760 USD/oz, po tym jak podczas czwartkowej sesji przekroczyła psychologiczny opór na poziomie 1800 USD/oz.
Sprawy obróciły się o 180 stopni, kiedy opublikowane w piątek dane o sprzedaży detalicznej w USA (wzrost o 0,7% w zestawieniu z konsensusem rynkowym, który przewidywał spadek o 0,2%), drugi miesiąc z rzędu przewyższyły oczekiwania, potęgując oczekiwania o rozpoczęcie taperingu za oceanem. Innymi słowy w świetle ostatnich danych makro Rezerwa Federalna nie za bardzo ma pole do „negocjacji” w kwestii odwlekania ograniczenia dodruku. Co więcej, uczestnicy rynku coraz intensywnej spekulują o podwyżce stóp procentowych w USA „już” w przyszłym roku, chociaż zważywszy na nastawienie decydentów z FOMC, w tym Jerome Powella – Przewodniczącego Rezerwy Federalnej – do zacieśniania warunków finansowych w ogóle, na ten moment wydają się to nad wyraz wybujałe oczekiwania.
Niemniej jednak rynek wydaje się być skupiony na jak najwcześniejszym dyskontowaniu potencjalnych zmian w polityce Rezerwy Federalnej biorąc pod uwagę, że „wąskie gardła” w obszarze produkcji wywierają presję na zaostrzanie warunków finansowych, nawet kosztem wzrostu – rentowność 10-letnich obligacji USA powróciła w okolice poziomów z pierwszych dni ubiegłego ty
